24 października 1795 r. Rosja, Prusy oraz Austria podpisały traktat rozbiorowy, na mocy którego doprowadziły do całkowitego podziału terytorium państwa polskiego. Wcześniej Polska została okrojona wskutek dwóch traktatów rozbiorowych. W konsekwencji, w 1795 r,  zniknęła z map świata na 123 lata.

Kryzys polskiej państwowości, który rozpoczął się pod koniec XVI wieku, pogłębiał się na skutek ciągłych wojen prowadzonych przez Rzeczpospolitą w XVII wieku. W kolejnym stuleciu przerodził się on w anarchię. W tym samym czasie sąsiedzi Polski: Prusy, Austria oraz Rosja zaczęły ingerowanie w wewnętrzne sprawy państwa polskiego. Mocarstwa te  korumpując  część polskiej szlachty i magnaterii, doprowadzały do blokowania  prób reform, przede wszystkim poprzez zrywanie polskich sejmów. Wykorzystywały do tego  zasadę liberum veto.

Po upadku konfederacji barskiej Prusy, Rosja i Austria doprowadziły do  aneksji części ziem polskich w 1772 r. W Polsce zostały podjęte reformy, m.in. powołano Komisję Edukacji Narodowej w 1773 r. W latach 1788-1792 obradował Sejm Wielki, który uchwalił Konstytucję 3 Maja. Niestety, grupa  magnatów, którzy kolaborowali z obcymi mocarstwami  doprowadziła do podpisania konfederacji targowickiej. Słusznie jest po dziś dzień uważana w Polsce za symbol zdrady narodowej. Jednocześnie na wniosek targowiczan do Polski wkroczyła armia rosyjska. Wojna w obronie konstytucji, pomimo męstwa polskiego wojska, zakończyła się zwycięstwem rosyjskim i II rozbiorem Polski w 1793 r., w którym  wzięły udział Rosja i Prusy.

W 1794 r. roku wybuchło Powstanie Kościuszkowskie, które pomimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską wojsk powstańczych pod Maciejowicami i zajęciem Warszawy. Upadek insurekcji przypieczętował decyzję o ostatecznym upadku Polski. Traktat rozbiorowy został podpisany przez Austrię, Rosję i Prusy 24 października 1795 r. Polska utraciła niepodległość na 123 lata.