1 marca 1951 r. w Więzieniu przy Rakowieckiej w Warszawie komuniści zamordowali płk. Łukasza Cieplińskiego ps. „Pług”, Prezesa IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość.
Łukasz Ciepliński urodził się 26 listopada 1913 r. w Kwilczu, w Wielkopolsce. Rodzice jego prowadzili piekarnię oraz sklep. Ojciec Franciszek oraz dwaj starsi bracia wzięli udział w Powstaniu Wielkopolskim. W latach 1929-1934 był słuchaczem Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu. Edukację wojskową kontynuował Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej.
Po uzyskaniu promocji oficerskiej został skierowany do 62. Pułku Piechoty w Bydgoszczy. W trakcie kampanii wrześniowej 1939 r. w bitwie nad Bzurą osobiście zniszczył 8 niemieckich czołgów, za co został odznaczony orderem Virtuti Militari. Po kapitulacji Warszawy przedostał się na Węgry, skąd skierowano go z powrotem do kraju z poleceniem włączenia się w działalność konspiracyjną. W trakcie przerzutu został aresztowany i osadzony przez Niemców w więzieniu w Sanoku, skąd udało mu się uciec.
Ciepliński objął funkcję komendanta Obwodu Rzeszów Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), a po roku został szefem Inspektoratu Rzeszów ZWZ/Armii Krajowej (AK). Ze swoimi podwładnymi wziął udział w Akcji „Burza”, uczestnicząc w wyzwoleniu Rzeszowa. Na żądanie wojsk sowieckich nie złożył broni, pozostając dalej w konspiracji.
Na początku 1945 r. Ciepliński dostał przydział do sztabu Okręgu Kraków AK. Tam został włączony w powstanie nowych struktur konspiracyjnych w ramach organizacji NIE, a następnie Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj. Przeszedł następnie do tworzącego się Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość (WiN), gdzie został prezesem Okręgu Krakowskiego tej konspiracyjnej organizacji, a już w grudniu 1945 r. komendantem Obszaru Południowego WiN.
W styczniu 1947 r. stanął na czele IV Zarządu Głównego WiN, którym kierował do aresztowania w dniu 28 listopada 1947 r. Został osadzony w więzieniu w Warszawie, gdzie przeszedł długotrwałe brutalne śledztwo prowadzone przez funkcjonariuszy komunistycznej bezpieki, zakończone procesem, w którym 14 października 1950 r. został skazany na karę śmierci. Został stracony wraz z pozostałymi członkami IV Zarządu WiN 1 marca 1951 r.
Od 2011 r. w Polsce każdy 1 marca jest obchodzony jest jako Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.