Rok 2022 został ustanowiony przez polski parlament Rokiem Romantyzmu Polskiego. Uzasadniając ten wybór wskazano, że w tym roku przypada 200-rocznica wydania w Wilnie tomu poezji „Ballady i romanse” wybitnego polskiego poety Adama Mickiewicza, wyznaczający początek polskiego romantyzmu. Ta epoka nastała w trudnej sytuacji, kiedy ziemie polskie znajdowały się pod władzą Rosji, Austrii i Prus. W tym czasie „tworzyli genialni artyści, myśliciele i działacze polityczni, którzy w sytuacji narodowej niewoli stworzyli kraj duchowej wolności, rozwinęli programy niepodległościowe, a zarazem wynieśli polską literaturę, muzykę i malarstwo do rangi czołowych osiągnięć kultury europejskiej” – jak czytamy w uchwale sejmowej.

W 1820 r. Adam Mickiewicz napisał wiersz pt. „oda do młodości:, która często jest określana mianem manifestu romantyzmu. W 1833 r. we Francji, została wydana publikacja pt. „L’Exilé de la Pologne, recueil de Contes et de Morceaux littéraires originaux et traduits du polonais. Première partie”, w której zamieszono m.in. przekład wspomnianego wiersza. Miejsce wydania nie było przypadkowo, to właśnie w tym kraju znalazło schronienie wielu Polaków, którzy musieli opuścić swoje ziemie po krwawym stłumieniu przez Rosjan Powstania Listopadowego z 1830 r.  Co ciekawe tłumacz Ody – Stanisław (Synaj) Hernisz opatrzył własnym dopiskiem, ze ostatnie słowa wiersza „Witaj jutrzenko swobody, Zbawienia za tobą słońce!” w trakcie wspomnianego powstania były kolportowane i wypowiadane w każdym polskim domu.

Niezwykle ciekawą postacią jest właśnie ów tłumacz Ody Stanisław Hernisz- polski Żyd. Urodził się w 1805 r. w Warszawie, jako syn kupca Gustawa Hernisza. Przed wybuchem Powstania Listopadowego uczęszczał do Szkoły Rabinów w Warszawie, która właśnie powstała. Zaraz po wybuchu powstania udał się z petycją do dyktatora powstania Józefa Chłopickiego, w której zaproponował powołanie pułku składającego się z samych Żydów. Aby zachęcić innych do udziału w walkach ułożył „Pieśń Patriotyczną” śpiewaną do muzyki Fryderyka Chopina.  W trakcie powstania walczy randze porucznika w szeregach 1 pułku Mazurów. Za męstwo został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Po upadku powstania wyemigrował do Francji. Tam po kilku latach zaciągnął się do amerykańskiej misji dyplomatycznej, jednocześni kończąc studia lekarskie. Pracował jako amerykański dyplomata na terenie Chin. Swoje doświadczenia zebrane w tym państwie wykorzystał publikując w 1854 r. w Bostonie „Podręcznik do rozmów angielsko-chińskich przeznaczony dla Amerykanów i Chińczyków w Kalifornii i gdzie indziej”. Zmarł w Londynie 20 kwietnia 1866 r.