Wśród wielu osób pochodzenia żydowskiego, które miały duży wkład w polską kulturę, wskazać można wielu wybitnych krakowskich Żydów. W galerii tej czołowe miejsce zajmują  przede wszystkim malarze i architekci. Jednak obok nich wymienić możemy propagatorów kultury – księgarzy, drukarzy oraz fotografów, którzy uwieczniali na zdjęciach dynamicznie zmieniający się Kraków w wieku XIX i XX.

Niezwykłą pasją fotografowania odznaczał się Ignacy Krieger (1817-1889), który do Krakowa wraz z żoną i dziećmi przybył w 1860 r. Urodził się w przysiółku Mikołaj, koło Wadowic. Niewiele zachowało się informacji o jego życiu prywatnym. Wiemy, że w latach 50. XIX w. mieszkał w miejscowości Lipnik, z której wyjechał za granicę, gdzie zdobywał wiedzę na temat fotografii

Gdy osiadł w Krakowie, założył atelier przy ul. Grodzkiej, lecz działało ono w tym miejscu bardzo krótko. Następnie przeniósł je do kamienicy stojącej na rogu Rynku Głównego i ul. Św. Jana.

Jako fotograf szybko zdobył uznanie w Krakowie, a w 1864 r. udało mu się założyć filię zakładu w Tarnowie. Krieger w ciągu całej swojej kariery zawodowej posługiwał się w pracy techniką mokrego kolodionu. Dawała ona możliwość uzyskania dowolnej liczby odbitek i była efektywniejsza od dagerotypu. Okazała się tańsza, prostsza i dawała piękne, wyraźne obrazy. W latach 80. XIX w., zgodnie z ówczesnymi trendami, zmienił tę technikę na bromo-żelatynową.

Zakład Kriegera nie ograniczał się tylko do funkcji usługodawczej, czyli wykonywania portretów krakowian. Zaczął bowiem specjalizować się w fotografiach licznych obiektów w mieście. Na kolejnych, powstających z biegiem lat kliszach utrwalone zostały przemiany Krakowa, m.in. renowacja i przebudowa Sukiennic. Ponadto zakład miał w ofercie reprodukcje dzieł sztuki, oraz zdjęcia obiektów z kościelnych skarbców, muzeów i kolekcji. Fotograf interesował się również terenami okolicznymi – uwieczniał mieszkańców podkrakowskich wsi. W jego zbiorach zachowało się więc wiele tzw. typów ludowych: m.in. górali i Hucułów.

Krieger zmarł w 1889 r. i został pochowany na Cmentarzu Żydowskim w Krakowie. Dobrze prosperującą firmę pozostawił dzieciom, które wyuczył zawodu. W 1929 r. Amalia Krieger przekazała wielotysięczny zbiór szklanych negatywów i atelier gminie miasta Kraków.

Obecnie jest on przechowywany w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, stanowiąc  ogromną wartość jako źródła historyczne.