Wytwórnia Filmów Fabularnych (WFF) wróciła dziś formalnie do Wrocławia. Zrobiliśmy sobie prezent na 70-lecie instytucji. To nasz pierwszy sukces tego roku – poinformował w mediach społecznościowych Robert Banasiak, dyrektor byłego Centrum Technologii Audiowizualnych, a obecnej WFF.
W świadomości mieszkańców i branży filmowej instytucja ta zawsze funkcjonowała jako Wytwórnia Filmów Fabularnych. Mimo, że do 31 grudnia było to Centrum Technologii Audiowizualnych.
Robert Banasiak, dyrektor byłego Centrum Technologii Audiowizualnych, a obecnej WFF, w wywiadzie dla wroclaw.pl przypomniał, że przez niemal 60 lat zrealizowano tu prawie 500 produkcji, filmów i seriali, w tym takie legendarne tytuły jak: „Popiół i diament” Andrzeja Wajdy z niezapomnianą kreacją Zbyszka Cybulskiego, kultowa komediowa trylogia „Sami swoi” Sylwestra Chęcińskiego, „Rękopis znaleziony w Saragossie” i „Lalka” Wojciecha Jerzego Hasa, „Na srebrnym globie” Andrzeja Żuławskiego, „Kobieta samotna” Agnieszki Holland, „Giuseppe w Warszawie” Stanisława Lenartowicza czy „Czterej pancerni i pies” Konrada Nałęckiego.
Pierwszym zrealizowanym w Wytwórni filmem fabularnym był dramat „Niedaleko Warszawy” (1954) w reżyserii Marii Kaniewskiej, z Urszulą Modrzyńską i Ludwikiem Benoit w rolach głównych.
W drugiej połowie lat 60. nastąpiła kompleksowa rozbudowa obiektu. W 1975 roku oddano do eksploatacji zmodernizowaną największą halę zdjęciową o powierzchni 1000 mkw. W tym okresie zdolność produkcyjna WFF wzrosła do 16 filmów rocznie. Wytwórnia oferowała twórcom pełne zaplecze techniczno-produkcyjne – od hal zdjęciowych, studia nagrań dźwięku, montażownię i dział budowy dekoracji, po jedyne w swoim rodzaju wrocławskie plenery. Lokalizacja Wytwórni w stolicy Dolnego Śląska, oddalonej od biur cenzorów, wpływała również korzystnie na jakość artystyczną realizowanych filmów.
W listopadzie 2011 roku Wytwórnia Filmów Fabularnych została przekształcona w Centrum Technologii Audiowizualnych. Po ponad 12 latach wraca do swojej pierwotnej nazwy.
Adrian Andrzejewski