Od momentu przejęcia rządów w Płocku przez niemiecką administrację cywilną rozpoczęły się brutalne prześladowania Żydów. Miejska synagoga została zamieniona na warsztat samochodowy, a stary i nowy cmentarz zdewastowany. Macewy posłużyły do wyrabiana kostki brukarskiej. Trwała ponadto grabież prywatnego żydowskiego mienia. W tym czasie miasto znalazło się w Regierungsbezirk Zichenau (Rejencja Ciechanowska) – Prusy Wschodnie, a Płock Niemcy nazwali Schröttersburg.

Sytuacja pogorszyła się, gdy 1 września 1940 r. powstało w Płocku getto. Zamknięto w nim około 10 tys. Żydów. Rozpoczęły się liczne akty terroru i egzekucje. Ze szczególną zaciętością Niemcy pozbywali się w mieście i jego okolicach starców żydowskich. Przygotowywali się w ten sposób do akcji wielkiego wysiedlenia Żydów z miasta, znanej pod kryptonimem „Tempo”. Nadzór na nią miała Umwandererzentralstelle (Centrala Przesiedleńcza) w Berlinie. Trwał wielki spis ludności żydowskiej.

By osoby starsze nie stanowiły balastu podczas wywózki, najpierw w końcu 1940 r. zamordowano wszystkich podopiecznych Żydowskiego Domu Starców. Następnie na rozkaz Niemców, płocki Judenrat przedstawił wykaz osób starych, schorowanych i niedołężnych. Zostały one wywiezione i prawdopodobnie zamordowane w Lasach Brwilskich oddalonych od miasta o około 10 km. Tam przeprowadzono również egzekucję 7 Żydów leczonych w zakładzie opiekuńczym Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek.

Okupant niemiecki wysiedlenia rozpoczął od Polaków. Trwały one od lutego do maja 1940 r., lecz rok później 17 lutego 1941 r.  jednorazowo wypędzono z miasta około 5 tys. Polaków. Trafili oni do obozu przesiedleńczego w Działdowie.

Kilka dni później – nocą z 20 na 21 lutego 1941 r. –  rozpoczęło się wysiedlanie płockiego getta. Ludność żydowską bito i pędzono do ciężarówek. Wiele osób nie zdążyło się ubrać, a tym, którzy w biegu pochwycili bagaże odbierano je przy wejściu do samochodów. Chorych i niepełnosprawnych SS-mani zabijali na miejscu.

Pierwsze wysiedlenie objęło około 4 tys. Żydów. Tak samo jak Polaków wywieziono ich do obozu w Działdowie. Po jego zlikwidowaniu Niemcy skierowali Żydów płockich do dystryktu radomskiego. Rozlokowano ich tam w 20 miejscowościach. Wszyscy zginęli w Holokauście