Paweł Huelle, autor słynnego „Weisera Dawidka”, a także powieści „Ostatnia Wieczerza” oraz „Śpiewaj ogrody” zmarł 27 listopada 2023 r. Miał 66 lat. Był laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich i Paszportu „Polityki”. Dwa lata temu otrzymał Pomorską Nagrodę Literacką „Wiatr od morza”.

Od lat zaliczano go do wąskiego grona najbardziej docenianych przez krytykę literacką i równocześnie najpopularniejszych pisarzy polskich. Jego powieści oddziaływały z magnetyczną siłą. Debiutancka powieść „Weiser Dawidek”, wydana w 1987, została sfilmowana przez Wojciecha Marczewskiego w 2000 roku.

Znakomitość tej prozy jako pierwsi docenili tak znani krytycy, jak Jan Błoński oraz Jerzy Jarzębski. Z chwilą publikacji tego utworu, Paweł Huelle stał się jednym z najświetniejszych piewców Gdańska, miasta wielokulturowego, wielojęzycznego, zarówno polskiego, jak i niemieckiego, miasta które było i które jest. Akcja fabularna wielu jego utworów, nie tylko powieści, lecz także opowiadań rozgrywa się w scenerii Gdańska – przypomina Biblioteka Narodowa.

Paweł Huelle urodził się w Gdańsku, 10 września 1957. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1980-1981 pracował w Biurze Informacji Prasowej „Solidarności”, w stanie wojennym zatrudnił się jako nauczyciel języka polskiego, redagował także książki w jednym z wydawnictw na Wybrzeżu. Publikował m.in. w „Twórczości” i w „Gwieździe Morza”. W roku 1987 podjął pracę w zakładzie filozofii Gdańskiej Akademii Medycznej, zaś rok później znalazł się w gronie założycieli pisma „Punkty Mówione”.

Do najlepszych jego książek zalicza się także: „Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala” z 2001, „Castorpa” z 2004 oraz „Opowieści chłodnego morza” z 2008. W roku 2005 Paweł Huelle znalazł się – obok znanych Gdańszczan: m.in. powieściopisarza Stefana Chwina, poety Władysława Zawistowskiego, teatrologa Jerzego Limona, malarza Kiejstuta Bereźnickiego oraz księdza Stanisława Jankowskiego – na obrazie Macieja Świeszewskiego Ostatnia Wieczerza.

Adrian Andrzejewski