28 lutego 1944 r. polska wieś Huta Pieniacka została całkowicie zniszczona, a większość jej mieszkańców wymordowano. Sprawcami tej zbrodni byli ukraińscy policjanci służący w 4. Galicyjskim Ochotniczym Policyjnym Pułku SS wespół z oddziałem Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA).
Wieś Huta Pieniacka, leżąca około 90 km na wschód od Lwowa (dzisiejsza Ukraina), we wrześniu 1939 r. została zajęta przez Związek Sowiecki, natomiast po agresji III Rzeszy na ten kraj w 1941 r. znalazła się pod okupacją niemiecką .
Na początku 1944 r. Hutę Pieniacką zamieszkiwało około 1000 Polaków, a wśród których byli również mieszkańcy Wołynia, którzy uciekli do tej miejscowości przed falą zbrodni popełnianych przez ukraińskich nacjonalistów. W wiosce działała polska samoobrona dowodzona przez Kazimierza Wojciechowskiego.
W lutym 1944 r. w Hucie Pieniackiej i okolicach operował sowiecki oddział partyzancki. W związku z jego obecnością w tym rejonie, do wsi 23 lutego 1944 r. przybył patrol z 4. Galicyjskiego Pułku Policyjnego SS, w którym służyli Ukraińcy i został ostrzelany przez polską samoobronę. Prawdopodobnie ta akcja spowodowała niemiecki odwet.
Rankiem 28 lutego 1944 r. wieś została całkowicie okrążona przez ukraińskich policjantów z 4 pułku, nad którymi dowództwo sprawowali Niemcy. Siły pacyfikacyjne były wsparte oddziałem UPA oraz grupą ukraińskich mieszkańców okolicznych wsi. Polska samoobrona otrzymała zalecenie od miejscowego dowództwa Armii Krajowej (AK), aby nie podejmowała walki, co miałoby uchronić mieszkańców od represji.
Ukraińscy policjanci po wkroczeniu do Huty Pieniackiej rozpoczęli brutalne mordowanie jej mieszkańców, nie oszczędzając kobiet i dzieci. Niektórzy z nich zostali spaleni żywcem w zabudowaniach gospodarczych. Część ludności była mordowana w okolicach kościoła. Tutaj zginął podpalony Kazimierz Wojciechowski, z kolei w jego domu oprawcy zamordowali jego żonę wraz z córką oraz ukrywanymi przez tę rodzinę Żydami.
Pacyfikacja wsi trwała do godziny 17. W tym czasie zamordowano około 850 osób oraz spalono praktycznie wszystkie domy. Ocalały tylko 4 domostwa z ponad 170, szkoła i kościół.