W 1978 r. w środowiskach wiejskich w Polsce powstało szereg niezależnych organizacji chłopskich, które nie godziły się na prowadzoną przez komunistów politykę skierowaną do rolników i ich rodzin, min. na tworzenie na wzór sowiecki państwowych i spółdzielczych gospodarstw Wśród nich był m.in. Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Grójeckiej (KSCh ZG)

Władza komunistyczna w Polsce po 1944 r. nigdy nie uzyskała poparcia mieszkańców polskiej wsi. Udzielali oni wsparcia żołnierzom podziemia niepodległościowego, jak również byli naturalnym zapleczem dla legalnej przez krótki czas partii opozycyjnej, jakim było  Polskie Stronnictwo Ludowe (PSL). Za wspieranie tej partii chłopi byli represjonowani, a członkowie ruchu ludowego nawet skrytobójczo mordowani

Powstanie  w 1976 r. Komitetu Obrony Robotników (KOR) a rok później Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) stworzyło realne możliwości działania również dla zorganizowanej opozycji  w środowisku wiejskim.

Pod koniec lipca 1978 r. na  Lubelszczyźnie powołany został Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Lubelskiej z Januszem Rożkiem na czele. Niespełna 1,5 miesiąca później, 9 września 1978 r. w Zbroszy Dużej niewielkiej wsi koło Grójca  powstał Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Grójeckiej, którego działalność władze komunistyczne starały się likwidować Kluczową rolę w jego powołaniu odegrał miejscowy proboszcz ks. Czesław Sadłowski. Dzień później, 10 września 1978 r. w nieodległym Lisowie k. Białobrzeg, powstał Tymczasowy Komitet Niezależnego Związku Zawodowego Rolników z Henrykiem Bakiem na czele.  Rolnicy zrzeszeni w tego typu organizacjach oczekiwali zmiany niekorzystnej ustawy emerytalnej i poprawy zaopatrzenia wsi w podstawowe produkty. W ramach swojej działalności organizowali akcje protestacyjne, wydawali bezdebitowe czasopisma. Prowadzono też akcję oświatową w ramach Uniwersytetu Ludowego powstałego m.in. w Zbroszy.

Po 1980 r. działacze tych organizacji  aktywnie  włączyli się w powstanie struktur Solidarności Wiejskiej.