22 listopada 1827 r. w Krakowie urodził się Karol Józef Teofil Estreicher, historyk literatury i teatru, wieloletni dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej, nazywany „najwybitniejszym bibliografem na świecie”.

Pochodził z austriackiej rodziny noszącej nazwisko Österreicher, która przybyła do Polski w XVIII wieku i spolonizowała się. Karol ukończył w Krakowie gimnazjum, a następnie studiował filologię i prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podjął pracę jako aplikant sądowy i notariusz w Krakowie oraz Lwowie. Pasjonowała go literatura i teatr. W 1862 r. dostał propozycję objęcia stanowiska zastępcy dyrektora biblioteki Szkoły Głównej Warszawskiej. Zdobył stopień doktora i przez cztery lata kierował katedrą bibliografii. Po powrocie do Krakowa w 1868 r. został dyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej, przyczyniając się do ogromnego rozwoju tej biblioteki.

Podczas 37 lat pracy uporządkował ją, unowocześnił, wyremontował jej siedzibę w Collegium Maius, przyczynił się do powiększenia zbiorów o 180 tys. tomów, tysiące rycin, map i rękopisów. Wprowadził również nowe działy, na przykład muzykaliów, afiszy i czasopism. W czasie pracy w Bibliotece Jagiellońskiej rozpoczął również prace nad dziełem swojego życia – „Bibliografią polską”, czyli niemal kompletną bibliografią druków polskich, wydanych w Polsce i za granicą,, obejmującą lata 1470-1889. Pracował samodzielnie, posługując się jedynie papierowymi fiszkami. Zebrał informacje i opisał 120 tys. pozycji. Udało mu się wydać 22 tomy tego monumentalnego wydawnictwa, które kontynuowali po nim jego syn Stanisław i wnuk Karol (młodszy). Do dziś to dzieło będące jednym z podstawowych źródeł informacji o polskim piśmiennictwie dawnych wieków.

Karol Estreicher słynął z szerokich zainteresowań badawczych. Analizował twórczość Aleksandra Fredry, opracował spis jego utworów i przekładów Józefa Ignacego Kraszewskiego, zajmował się historią teatru polskiego, współpracował z wieloma czasopismami, był współtwórcą Akademii Umiejętności. Sporządził wiele biografii polskich poetów, bibliografów i księgarzy. Poza pracami naukowymi pisał wiersze. Sporządził również przekłady ok. 30 komedii i dramatów francuskich, niemieckich, włoskich i hiszpańskich. Zmarł 30 września 1908 roku w Krakowie.