Na przełomie stycznia i lutego 1943 r. do Siedlec i do powiatu siedleckiego przybyły  dwa transporty kolejowe, w których znajdowało się łącznie około 2 tys. osób pochodzących z zamojskich wsi, wysiedlanych przez Niemców od końca listopada 1942 r. Blisko połowę z nich stanowiły dzieci.  

W wyniku prowadzonej przez Niemców akcji wysiedleńczej na Zamojszczyźnie (https://dignitynews.eu/pl/wysiedlenia-polskiej-ludnosci-z-zamojszczyzny/) deportowanych zostało ponad 100 tys. osób. Wśród nich znajdowało się blisko 30 tys. dzieci. Pod koniec stycznia do Siedlec został skierowany przez Niemców pierwszy transport kolejowy z obozu przejściowego w Zamościu. W bydlęcych nieogrzewanych wagonach okupanci stłoczyli tysiąc osób. Wśród nich znalazło się 320 dzieci w wieku do 10 lat. Podróż  odbywała się w ekstremalnych zimowych warunkach. Grupa ta dotarła  do Siedlec 31 stycznia 1943 r. 

Miejscowa społeczność, organizacje podziemne, jak również odział Polskiego Komitetu Opiekuńczego zajęli się przygotowaniem pomocy dla wysiedlonych. Dla chorych zabezpieczono miejsca w miejscowym szpitalu. Niestety, gdy otworzono wagony, okazało się, że nie wszyscy przeżyli podróż. Ofiarami były dzieci, które zamarzły w trakcie deportacji. Najmłodsza z nich – Maria Pyrz – miała tylko 2 tygodnie. Łącznie zmarło 23 dzieci. 

Władze Siedlec, na czele z burmistrzem Stanisławem Zdanowskim, podjęły decyzję o zorganizowaniu uroczystości pogrzebowych. Niemcy, o dziwo, nie wyrazili sprzeciwu. Informacja o pogrzebie szybko dotarła do siedlczan i do mieszkańców okolicznych wiosek.  3 lutego przed kościołem św. Stanisława, w którym było odprawiane nabożeństwo pogrzebowe, zebrało się aż około 10 tyś. osób. Po mszy, pomimo przygotowanych karawanów, mieszkańcy Siedlec sami ponieśli 23 białe trumny ze zwłokami dzieci na miejscową nekropolię przy ul. Cmentarnej. Pogrzeb był największą demonstracją na okupowanych przez Niemców ziemiach polskich, Niespełna 2 miesiące później, burmistrz  Zdanowski został aresztowany i deportowany do KL Auschwitz.