Symbolem oporu ludności żydowskiej wobec Zagłady jest powstanie w warszawskim getcie, które wybuchło w 1943 r. Jednak polscy Żydzi stawiali opór również przez  systematyczne odnotowywanie popełnianych przez Niemców zbrodni. Działalności takiej podjęła się organizacja Oneg Szabat, która  udokumentowała je m.in. w raporcie  „Likwidacja żydowskiej Warszawy”.

Oneg Szabat powstało w  1940 r., z inicjatywy Emanuela Ringelbluma – historyka, pedagoga i społecznika. Dzięki temu, że został on zatrudniony  w jednej z instytucji  warszawskiego getta, mógł skupić się na dodatkowej pracy. Polegała ona konspiracyjnym na zbieraniu i opracowywaniu materiałów okupacyjnych dotyczących Żydów. Działania te zyskały duże poparcie, dzięki czemu  siatka współpracowników historyka rozrosła się. Wszyscy

Przed wojną Ringelblum  badał dzieje  Żydów w Polsce. W momencie wybuchu II wojny światowej przebywał w Genewie na XXI Kongresie Syjonistycznym, lecz postanowił powrócić do Warszawy, gdzie zajął się organizowaniem pomocy społecznej wśród Żydów. Podczas okupacji niemieckiej działał w podziemnych organizacjach żydowskich (m.in. Żydowska Organizacja Bojowa, Blok Antyfaszystowski, Żydowski Komitet Narodowy).

Ringelblum od początku wojny pisał pamiętnik, następnie zaczął zbierać szersze informacje, materiały i dokumenty o sytuacji Żydów pod niemiecką okupacją.

Raport zatytułowany “Likwidacja żydowskiej Warszawy” był ostatnim sporządzonym przez Oneg Szabat dokumentem, kierowanym za pośrednictwem Armii Krajowej do Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźctwie i państw alianckich. Składał się z  4 części, mówiących kolejno o przebiegu akcji likwidacyjnej getta, działaniu obozu zagłady w Treblince, życiu ludności w tzw. getcie szczątkowym oraz niemieckiej akcji eksterminacyjnej w mniejszych miastach i na wsi.

Raport zawierał świadectwa świadków poparte danymi statystycznymi, ale też rozporządzenia niemieckich władz i plany warszawskiego getta, a także analizy socjologiczne działań Niemców i reakcji żydowskich. Prace nad raportem zakończono 15 listopada 1942 r. Zwieńczeniem dokumentu jest apel do adresatów, w którym wyrażono prośbę o zbadanie popełnionych zbrodni i ukaranie sprawców.

Raporty Oneg Szabat były przekazywane przez Polskie Państwo Podziemne, co wpłynęło na potępienie przez kraje koalicji ludobójczej polityki III Rzeszy wobec Żydów.