Wedle oficjalnych danych państwo polskie opiekuje się aż 98 cmentarzami i kwaterami wojennymi, które znajdują się w 53 państwach. Są nie tylko elementem polskiego dziedzictwa narodowego, ale stanowią także świadectwo polskiego wysiłku zbrojnego poza granicami kraju podczas II wojny światowej.

Groby wojenne znajdują się zarówno w Europie Zachodniej, jak też m.in. na terenie dawnych Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej, na Bliskim Wschodzie, w Rosji, Azji i w Afryce. Jedną z najpiękniejszych lokalizacji ma nekropolia założona u podnóża włoskiego wzgórza Monte Cassino, położonego nad doliną rzeki Liri, między Rzymem i Neapolem. Spoczywają na niej żołnierze biorący udział w czterech szturmach na to wzgórze podczas II wojny światowej (między 17 stycznia a 19 maja 1944 r.). Przypomnijmy, że zmagania o Monte Cassino były największą bitwą lądową okresu wojennego. Obok poległych żołnierzy w tym miejscu leżą doczesne szczątki gen. Władysława Andersa i jego małżonki Ireny.

Z kolei w Newark w środkowej Anglii znajduje się największy cmentarz polskich lotników. Pochowano na nim m.in. około 300 polskich pilotów.

W grobach wojennych spoczywają nie tylko żołnierze, w tym ci podstępnie zamordowani przez NKWD, ale także ludność cywilna, która zmarła na skutek ciężkich warunków bytowych i chorób podczas ewakuacji z sowieckiej Syberii. Szczególnie przygnębiające wrażenie robią nagrobki dzieci. Sektor dziecięcy znajduje się choćby na cmentarzu w Kolhapur – 300 kilometrów na południowy wschód od Bombaju w Indiach.

Stałą opieką państwową objęte są m.in. cmentarze we Włoszech (Monte Cassino, Loreto, Bolonia), w Uzbekistanie (17 cmentarzy), Kazachstanie (4), Kirgistanie (1), Izraelu (2), Iranie (5), Libanie (1), Ukrainie (40 – cmentarzy i miejsc pamięci).