Naukowcy z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie we współpracy z badaczami z portugalskiego Instytutu Higieny i Medycyny Tropikalnej w Lizbonie rozpoznają i opisują patogeny wywołujące choroby przenoszone przez kleszcze. 

Na olsztyńskiej uczelni realizowany jest projekt dr hab. Małgorzaty Dmitryjuk z Katedry Biochemii „Molekularna detekcja bakterii Candidatus Neoerlichia micurensis w kleszczach Ixodes ricinus i Dermacentor reticulatus z północno-wschodniej Polski”. To część większego działania obejmującego badania kleszczy na obecność patogenów człowieka i zwierząt.  

Bakterie Candidatus Neoerlichia micurensis wywołują neoerlichiozę. Osoby zdrowe w momencie zakażenia, radzą sobie z tą chorobą dobrze. Mogą jednak być nosicielami bakterii i w czasie transfuzji krwi przekazać ją innym pacjentom, u których – jeśli są to osoby o obniżonej odporności – wywołuje ona już ciężkie objawy.  

Problem polega na tym, że są to objawy niespecyficzne – różne u każdego człowieka i podobne do objawów innych chorób – np. gorączka, kaszel, ból stawów, uczulenia, powikłania zakrzepowe, a nawet wylewy czy biegunki. Nie są one opisane dobrze w literaturze naukowej, bo patogen jest znany od niedawna i zaliczany do tzw. new-emerging tick-borne pathogens, czyli rozprzestrzeniających się. 

– Lekarze nie wiążą zatem różnych dziwnych dolegliwości, z którymi zgłaszają się do nich pacjenci z neoerlichiozą i leczą ludzi, rzec można, po omacku. Na szczęście doksycyklina, stosowana również w przypadku boreliozy i anaplazmozy – chorób dających podobne objawy we wczesnej fazie – przynosi bardzo dobre efekty również w leczeniu neoerlichiozy – mówi dr Dmitryjuk cytowana w serwisie olsztyńskiej uczelni.  

Jeżeli jednak choroba nie zostanie rozpoznana jako odkleszczowa, jej leczenie trwa długo, bywa też nieskuteczne. Polsko-portugalski projekt ma pomóc w lepszym poznaniu neorelichiozy. Naukowcy z Lizbony mają w badaniach bakterii duże doświadczenie i dysponują bardzo dobrze wyposażonym laboratorium.  

Arkadiusz Słomczyński