Stanisław (Szmul) Ostwind-Zuzga dosłużył się najwyższego stopnia wojskowego w organizacjach wojskowych polskiego podziemia niepodległościowego spośród wszystkich osób żydowskiego pochodzenia. Całe życie walczył o Polskę. Kres jego walce przynieśli komunistyczni oprawcy.

Stanisław (Szmul) Ostwind przyszedł na świat 28 kwietnia 1899 r. w żydowskiej rodzinie.  W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich, które w przyszłości miały stworzyć podstawę dla armii niepodległego państwa polskiego.

W 1918 r., gdy Polska powróciła na mapę Europy, z powodzeniem bronił kraju  w wojnie polsko-bolszewickiej. Przyjął także chrzest w 1920 r. w Kościele katolickim. W międzywojennej Polsce pełnił zaś służbę jako policjant.

Ukrywał się i walczył

Po ataku III Rzeszy na Polskę, 1 września 1939 r. walczył przeciwko niemieckiej armii pod wodzą polskiego generała, Franciszka Kleeberga. Niemcy w grudniu 1939 r. stworzyli Polnische Polizei im Generalgouvernement (tzw. granatową  policję), która miała przede wszystkim składać się z polskich przedwojennych policjantów. Za niestawienie się do służby groziła im kara śmierci. Stanisław Ostwind nie miał jednak zamiaru służyć Niemcom i ukrywał się na Podlasiu (północny region Polski), używając fałszywego nazwiska Zuzga.

Polak żydowskiego pochodzenia w szeregach Narodowych Sił Zbrojnych

Na Podlasiu, w 1942 r. dołączył do podziemnej polskiej armii. Najpierw wstąpił w szeregi Narodowej Organizacji Wojskowej, a później do Narodowych Sił Zbrojnych. Niektórzy oskarżają je o zbrodniczy antysemityzm, równając z niemieckimi nazistami. Wielu historyków podkreśla jednak, że oceny te nie mają potwierdzenia w faktach historycznych. W wyżej wspomnianych oddziałach Ostwind dosłużył stopnia majora i był najwyższej rangi dowódcą pochodzenia żydowskiego w polskiej konspiracji wojskowej. Przeszedł specjalne szkolenie, działał w powiecie siedleckim i został dowódcą NSZ w Węgrowie (dystrykt warszawski).

Komunistyczna zbrodnia

Niestety w 1944 r. do Polski ponownie wkroczyła Armia Czerwona, niosąc ze sobą zbrodniczy reżim komunistyczny. Komuniści aresztowali Ostwinda 3 stycznia 1945 r. W trakcie przesłuchania wyszło na jaw jego żydowskie pochodzenie. Oprawcy dziwili się, że Żyd dołączył do „faszystów” – tak  nazywali polskich narodowców w swojej propagandzie i zaproponowali mu przejście na ich stronę. Ostwind kategorycznie odmówił i został poddany brutalnemu śledztwu. W czasie tortur nie zdradził nikogo.

4  lutego 1945 r. komuniści wykonali na nim w Warszawie wyrok śmierci przez rozstrzelanie. Jego ciało wrzucili do bezimiennego grobu. Do dziś nie wiemy, gdzie spoczywa.