Żydzi czynnie i walecznie włączyli się w obronę Lwowa podczas oblężenia w 1648 i 1655 r. Nie chcieli pozwolić ani Kozakom, ani Rosjanom na zdobycie miasta. Gdy atakujący zażądali wydania Żydów i zapłaty okupu w zamian za odstąpienie od oblężenia, Polacy nie zgodzili się na to, broniąc w ten sposób swoich żydowskich towarzyszy broni.
Od 1569 r. Królestwo Polski i Wielkie Księstwo Litewskie pozostawały w unii realnej. Związek ten tworzył rozległe państwo nazwane Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Zamieszkiwało w niej wiele narodów. Najliczniejsi byli, oprócz Polaków, Litwini i Rusini. W miastach często spotykano Żydów.
Bunty kozackie
W II poł. XVII w. Rzeczpospolita Obojga Narodów miała za sobą już wiele stoczonych wojen z sąsiadami. Kolejne groźby najazdu pojawiły się szczególnie ze wschodniego kierunku. Polsce zagrażały państwo moskiewskie i Tatarzy. Napięta sytuacja panowała również wewnątrz kraju. Narastał konflikt na linii bogatej polskiej szlachty (magnaterii) i kozaków zaporoskich – zorganizowanej społeczności wojskowej, zamieszkującej tereny obecnej Ukrainy.
Konflikt ten znalazł ujście zbrojne w 1648 r., gdy na czele buntu kozackiego stanął Bohdan Chmielnicki. Dołączyli do niego rusińscy chłopi i wsparli Tatarzy. Armia ta odnosiła kolejne sukcesy i parła ze wschodu na zachód, w kierunku terenów obecnej Polski. Przedtem musiała jednak pokonać potężną twierdzę Lwów, której bronili Polacy i Żydzi.
Orężem i pieniądzem
Wyznawcy judaizmu w XVII-wiecznej Polsce przede wszystkim zajmowali się handlem, jednak gdy nadeszła potrzeba, we Lwowie w1648 r., sięgnęli po broń, by bronić miasta przed Kozakami. Młodzi Żydzi sypali szańce. Otrzymali również od syndyka gminy żydowskiej 200 samopałów, by chronić tę część murów obronnych, do której przylegała dzielnica żydowska. Miasto ostatecznie poddało się i zapłaciło okup.
Chmielnicki ze swoimi wojskami podszedł pod Lwów również w 1655 r. Wtedy wspierały go wojska rosyjskie. Kozacko-rosyjska armia spaliła przedmieścia Lwowa.
Obowiązek obrony miasta spadł na mieszczan, w tym na Żydów. Ci walczyli dzielnie i wyróżniali się podczas obrony. Wyznawcy judaizmu nie szczędzili również pieniędzy na wydatki związane z obroną miasta. Wydaje się, że mogło to rozwścieczyć Bohdana Chmielnickiego, gdyż jako warunek odstąpienia od oblężenia, wymienił m.in. wydanie Żydów. Na to polscy mieszczenie ze Lwowa nie wyrazili zgody. Chmielnicki musiał zadowolić się wyłącznie sowitym okupem, na którego złożyli się również Żydzi.