Znajdujący się we Lwowie Teatr Skarbkowski jest wyjątkowym przykładem klasycystycznej architektury, którego powstanie zawdzięczamy hojności polskiego hrabiego Stanisława Skarbka. Rozpoczął on swoją działalność 28 marca 1842 roku i przez blisko sześć dekad stanowił ważny punkt na kulturalnej mapie miasta, aż do momentu zamknięcia w 1900 roku.
Budowa gmachu, prowadzona pod kierunkiem Johanna Salzmanna i Ludwiga Pichla trwała pięć lat. Teatr wyrósł na fundamentach dawnych bastionów, wsparty na 16 tysiącach dębowych bali, co świadczy o niezwykłej dbałości o trwałość konstrukcji. Z chwilą otwarcia, budynek był największym teatrem w Europie, mogącym pomieścić 1460 widzów. Oprócz funkcji teatralnych, gmach oferował przestrzeń dla hotelu z około 300 pokojami, sklepami, biurami, kawiarniami oraz salami konferencyjnymi, a nawet mieszkaniami dla takich osobistości jak Artur Grottger czy Juliusz Kossak.
Hrabia Skarbek, jako fundator, nie tylko przeznaczył swoje fundusze w budowę teatru, ale także zadbał o jego przyszłość, ustanawiając fundację na rzecz emerytowanych aktorów i reżyserów oraz przekazał budynek miastu na okres pięćdziesięciu lat bez konieczności płacenia czynszu. Po upływie tego okresu, władze miejskie zobowiązane były do uiszczania rocznego czynszu w wysokości 17 tysięcy złotych reńskich.
Początkowe lata działalności teatru były naznaczone wymogiem wystawiania sztuk w języku niemieckim, co wynikało z naciskami strony władz zaborczych. Warto wspomnieć, że w XVIII w. Polska utraciła niepodległość w wyniku zaborów dokonanych przemocą przez Rosję, Prusy i Austrię. Lwów trafił do zaboru austriackiego. Od 1871 r., po uzyskaniu przez Galicję autonomii, teatr zaczął funkcjonować wyłącznie z polskim zespołem. W 1872 r. wzbogacił on swoją ofertę o scenę opery i operetki, stając się jedynym takim miejscem w Galicji, z gościnnymi występami takich artystów jak Ferenc Liszt czy Niccolò Paganini.
W 1898 r., w obliczu dekapitalizacji i starzenia się gmachu Teatru Skarbkowskiego, podjęto decyzję o budowie nowego obiektu, który ostatecznie zastąpił stary gmach. Obecnie, w historycznym budynku mieści się ukraiński Teatr Dramatyczny im. Marii Zańkoweckiej.