Jan Zumbach w czasie II wojny światowej był jednym z najlepszych polskich pilotów myśliwskich. Walczył, a później dowodził legendarnym 303. Dywizjonem Myśliwskim. Po zakończeniu działań wojennych wiódł niezwykle aktywne i burzliwe życie, zakończone śmiercią 3 stycznia 1986 r. w Paryżu w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach.
Jan Zumbach urodził się 14 kwietnia 1915 r. w Ursynowie (dziś dzielnica Warszawy). Posiadał szwajcarskie korzenie – z tego kraju pochodzili dziadkowie przyszłego pilota ze strony ojca.
W latach 1922-1935 mieszkał w Bobrowie na Pomorzu, gdzie rodzice prowadzili majątek ziemski. Tam też był świadkiem akrobacji lotniczych, które zadecydowały o jego dalszym życiu.
Po zdaniu matury w 1935 r., na początku kolejnego roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, zatajając fakt posiadania szwajcarskiego obywatelstwa.
Po ukończeniu szkoły dostał przydział do 111. Eskadry Myśliwskiej w Warszawie. Niestety wskutek kraksy lotniczej w maju 1939 r. trafił do szpitala ze złamaną w kilku miejscach nogą. Z tego powodu nie wziął udziału w walkach z Niemcami we wrześniu 1939 r. w szeregach macierzystej jednostki.
Po przegranej kampanii, podobnie jak wielu pilotów, trafił do Francji, a później do Anglii. Tutaj został skierowany do tworzącego się polskiego 303. Dywizjonu Myśliwskiego, który okazał się najskuteczniejszą jednostką myśliwską w trakcie Bitwy o Anglię w 1940 r. Zumbach w jego szeregach udowodnił, że jest znakomitym pilotem. Samodzielnie zestrzelił w tym czasie co najmniej 7 niemieckich samolotów. Zaś całkowity jego bilans w czasie II wojny światowej zamknął się zestrzeleniem co najmniej 12 i 1/3 samolotów pewnych, 5 prawdopodobnych i uszkodzeniem jednego. Był to szósty wynik wśród polskich pilotów. W okresie działań wojennych dowodził różnymi jednostkami lotniczymi, w tym również macierzystym 303. Dywizjonem.
Po zakończeniu działań wojennych podejmował się różnych zajęć. Był właścicielem małej firmy lotniczej, którą wykorzystywał do działalności przemytniczej. W latach 60-tych XX wieku walczył również jako najemnik w Afryce.
Okoliczności jego śmierci w Paryżu w dniu 3 stycznia 1986 r. nie zostały wyjaśnione. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.