Hanna Skarżanka była słynną polską aktorką. Występowała na scenie  prawie do końca życia. W czasie II wojny światowej aktywnie działała w konspiracji, a w latach 80-tych XX wieku  wspierała „Solidarność”.

Hanna Skarga (Skarżanka) urodziła się 23 lutego 1917 r. w Mińsku (ob. Białoruś). W 1937 r. rozpoczęła studia na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (wówczas Polska, ob. Litwa), co mogło wynikać z chęci zarządzania majątkiem ziemskim rodziców w przyszłości. Jednakże równoległe studia w konserwatorium muzycznym oraz zainteresowanie filologią polską wskazywały na jej rosnącą fascynację światem sztuki.

Gdy w 1939 r. Niemcy napadły na Polskę  i wybuchła II wojna światowa, w jej życiu zaszły dramatyczne zmiany. Pracując jako kelnerka w kasynie żołnierskim podczas niemieckiej okupacji, nie była zwykłą pracownicą. Zbierała cenne informacje dla polskiego wywiadu wojskowego, stając się nieocenionym źródłem informacji o okupancie dla Polskiego Państwa Podziemnego. Działała w Armii Krajowej pod pseudonimami „Niura” lub „Aktorka”. Brała udział w odbiciu jednego z cichociemnych – Eugeniusza Chylińskiego.

Po wojnie Hanna szybko zdobyła uznanie jako aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Jej role w warszawskim Teatrze „Ateneum” w latach 1960–1975 przyniosły jej ogromny rozgłos. Wystąpiła również w takich produkcjach telewizyjnych jak „Czterdziestolatek”, „Miś” czy „Wesele” w reż. Andrzeja Wajdy.  Pojawiała się także w kabarecie „Szpak”, który prowadził  Zenon Wiktorczyk, gdzie śpiewała piosenki, które stały się przebojami, np.  „Fotoplastykon”.

Hanna była również aktywna społecznie. W czasie stanu wojennego, w Polsce rządzonej przez komunistów, pod wpływem ks. Jerzego Popiełuszki, zaangażowała się w działalność „Solidarności” – opozycji demokratycznej, organizując przedstawienia teatralne w kościołach. W późniejszym okresie objęła funkcję kierownika artystycznego Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.

Hanna Skarga zmarła 8 listopada 1992 r. w Warszawie. Była aktywna na scenie do 1991 r.