Urodzony w 1925 roku w małym polskim miasteczku Żarki niedaleko Częstochowy, Eli Zborowski był nie tylko znaczącą postacią w społeczności żydowskiej, ale także symbolem mostu łączącego Polskę i Żydów na całym świecie.

Dom rodzinny Zborowskich znajdował się przy ul. Żwirki i Wigury.  Ojciec Eliego, Mosze, zarabiał na życie jako handlarz skórami.  Spokojne życie w Żarkach zakończyło się, gdy wybuchła II wojna światowa. W 1941 r. Żydów zamknięto w getcie w Częstochowie. Eliemu udało się z niego zbiec. Znalazł schronienie u dwóch polskich rodzin: najpierw u Płaczków, a potem Kołaczów.

Po zakończeniu wojny Eli w 1952 r. przeniósł się do USA , gdzie w Nowym Jorku zaczął nowe życie z żoną Dianą. Nie tylko odniósł sukces w biznesie, ale także stał się kluczową postacią w działaniach na rzecz pamięci o Holokauście. Objął stanowisko prezesa Międzynarodowego Towarzystwa Yad Vashem i został wiceprezesem Światowej Federacji Żydów Polskich. W 1963 roku zainicjował w Stanach Zjednoczonych pierwsze uroczystości Dnia Pamięci o Holokauście, a w 1981 roku założył stowarzyszenie wspierające działalność Yad Vashem. Wielokrotnie spotykał się ze św. Janem Pawłem II.

Jego wpływy sięgały również poza granice USA. W 1974 roku założył pierwszą amerykańską katedrę badań nad Holokaustem na Yeshiva University. Został również powołany przez prezydenta Jimmy’ego Cartera do Rady Pamięci Holokaustu i jednocześnie do Komisji ds. Holokaustu w Nowym Jorku przez burmistrza Edwarda Kocha.

Zborowski nigdy nie zapomniał o swoim rodzinnym mieście, o Żarkach. Otrzymał tytuł Honorowego Obywatela i aktywnie angażował się w życie lokalnej społeczności. Jego starania doprowadziły do odnowienia żydowskiego cmentarza w tym mieście i utworzenia Szlaku Kultury Żydowskiej. W 2012 roku był gościem honorowym podczas otwarcia odnowionego centrum kultury w Żarkach i z tej okazji ofiarował miastu darowiznę.

Eli Zborowski zmarł 10 września 2012 roku w Nowym Jorku. Jego dziedzictwo i wpływ na współpracę polsko-żydowską są nieocenione.