Opracowanie, pt. „Choroba głodowa”, które wydano w 1946 r., jest uważane za jedyną w swoim rodzaju prace naukową z uwagi na to, że powstało w niezmiernie trudnych warunkach w getcie warszawskim. Przetrwało ono wojnę i Zagładę, dzięki polskiemu lekarzowi Witoldowi Eugeniuszowi Orłowskiemu, który przechował u siebie manuskrypt.

Prace eksperymentalno-doświadczalne nad głodem rozpoczęły się w lutym 1942 r. Przerwała je akcja wysiedleńcza w lipcu 1942 r., lecz były one potem kontynuowane do października tego roku. Kierownikiem specjalnie w tym celu powołanego zespołu został dr Izrael Milejkowski. Składał się on z dwudziestu lekarzy i laborantów. Milejkowski był członkiem Rady Żydowskiej oraz przewodniczącym Wydziału Zdrowia i Wydziału Szpitalnictwa w getcie. Patronat nad przedsięwzięciem objął m.in. Adam Czerniaków – prezes Rady Żydowskiej.

Prace badawcze odbywały się na terenie szpitala na Czystem, na oddziale dr Emila Apfelbauma oraz w szpitalu dziecięcym im. Bersohnów i Baumanów. Oczywiście obowiązywała całkowita konspiracja przez Niemcami. Kluczowe były sekcje zwłok, podczas których badano stan organów. Przeprowadzano je w cmentarnej szopie. Zespół interesował się szczególnie tym, jakie były mechanizmy regulujące gospodarkę wodną, energetyczną cukrowa i hormonalną w organizmie. Wyniki omawiano na seminariach. Na ich bazie powstał ponadto cykl artykułów skupiający się na przedstawieniu charakterystycznych zmian głodowych, tj. zmian skórnych, anatomicznych, biochemicznych, krążeniowych, morfologicznych i dotyczących oczu. Niestety, wszystkie prace nie przetrwały. Udało się przekazać zaledwie sześć artykułów na ręce dyrektora II Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego, prof. Witolda Orłowskiego.

Spośród sześciu głównych autorów, pięciu nie przeżyło wojny, a redaktor naczelny publikacji, wspomniany Apfelbaum zmarł na serce w styczniu 1946 r., tuż przed ukazaniem się dzieła. Był on wycieńczony wojennymi przeżyciami.

Obecnie kwestią dyskusji pozostaje to, czy żydowscy lekarze mieli prawo przeprowadzać eksperymenty i doświadczenia nad głodem w tak trudnych warunkach. Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Nie ma natomiast wątpliwości co do tego, że praca weszła do obiegu naukowego i poszerzyła wiedzę o ludzkim głodzie.