Urodził się w 1873 r. w Ditkowicach niedaleko Tarnopola, w znanej rodzinie żydowskiej. Walczył w I Brygadzie Legionów Polskich. Wybrał służbę polową, na własne życzenie zaczynał jako zwykły szeregowiec.
W młodości uczył się w gimnazjach w Tarnopolu i Krakowie. W 1890 r. powołano go do austro-węgierskiej armii, a w 1892 r. został mianowany porucznikiem rezerwy piechoty. W 1896 r. uzyskał stopień doktora praw na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym samym roku został zatrudniony w Prokuratorii Skarbu we Lwowie, a następnie przeniesiony do Krakowa. Systematycznie pokonywał kolejne szczeble urzędniczej kariery. W 1909 r. awansował na radcę finansowego Galicyjskiej Prokuratorii Skarbu i przeniósł się ponownie do Lwowa.
Tak w Krakowie, jak i we Lwowie był znanym uczestnikiem życia kulturalnego, członkiem wielu organizacji społecznych i kulturalnych, kolekcjonerem dzieł sztuki. Gromadził obrazy (m.in. Aleksandra Gierymskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Jacka Malczewskiego, Maurycego i Leopolda Gottliebów), grafiki, rzeźby, ekslibrisy, obiekty sztuki ludowej, mapy, rękopisy (m.in. Juliusza Słowackiego), a także judaika. Publikował teksty o tematyce historycznej.
We Lwowie związał się z Polskim Towarzystwem Gimnastycznym „Sokół”, odbył kurs oficerski tej organizacji. Był zwolennikiem współpracy z innymi polskimi organizacjami patriotycznymi i militaryzacji działań „Sokoła”.
W momencie wybuchu I wojny światowej powołano go do armii austriackiej w stopniu nadporucznika. W październiku 1914 r. poprosił o przeniesienie do I Brygady Legionów Polskich. Został przydzielony do biura werbunkowego Naczelnego Komitetu Narodowego, gdzie zaliczał się do najbliższych współpracowników ppłk. Władysława Sikorskiego. Od lipca 1915 r. w służbie polowej, w 3. kompani III batalionu 1. pułku piechoty Legionów Polskich. W bitwie pod Jastkowem został ranny. Po powrocie do służby otrzymał awans na kaprala. Walczył m.in. pod Kostiuchnówką, Jabłonką, Wólką Hałuzińską, Maniewiczami i Haluziem. 25 października 1915 r. poległ pod Kuklami. O jego śmierci poinformowały galicyjskie gazety, takie jak „Kurjer Lwowski”, czy „Nowości Ilustrowane”.
Zbiory Sternschussa, zgodnie z jego testamentem, przekazano do Muzeum Narodowego w Krakowie, a także do innych muzeów. Pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości.