W Pawilonie Czterech Kopuł, Muzeum Sztuki Współczesnej – oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu – można oglądać prezentację dorobku artystycznego Magdaleny Abakanowicz – najbardziej znanej na świecie współczesnej polskiej artystki. Wystawione zostały wszystkie dzieła artystki znajdujące się w zbiorach wrocławskiej placówki, która może pochwalić się największą i najbardziej reprezentatywną kolekcją prac Abakanowicz.
Na wystawie „Abakanowicz. Totalna”, oprócz abakanów, rzeźb, grafik i obrazów obejrzeć można również materiały dokumentalne przedstawiające aktywność rzeźbiarki na przestrzeni kilku dekad w rozmaitych miejscach globu. Główną ekspozycję dopełnia wystawa edukacyjna, przygotowany został także bogaty program wydarzeń towarzyszących, takich jak oprowadzania po wystawie, wykłady, warsztaty, spektakle.
We współpracy z fundacją Interaktywne Centrum Poznawcze Collect powstał projekt Abakanowicz 3D, dzięki któremu zdigitalizowane zostały 22 unikatowe rzeźby artystki, które udostępniono na stronie internetowej abakanowicz3d.pl oraz w aplikacji AR.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu sprawuje pieczę nad dorobkiem artystycznym Magdaleny Abakanowicz. Wrocławskie zbiory dokumentują jej aktywność twórczą niemal od debiutu, aż po dzieła z początków XXI wieku. Są tam m.in. słynne wielkoformatowe kompozycje przestrzenne – abakany oraz realizowane w kolejnych dekadach zespoły rzeźb figuralnych z cyklu Tłum, Plecy, Postacie siedzące, a także prace unikatowe, jak War Games czy Koło z liną.
Magdalena Abakanowicz to jedna z najwybitniejszych polskich artystek XX wieku, rzeźbiarka, autorka prac z zakresu tkaniny artystycznej. Od połowy lat 60. XX w. tworzyła w tkaninie monumentalne kompozycje przestrzenne, nazwane abakanami, które pokazała po raz pierwszy na Biennale Tkaniny w Lozannie w 1962 r. Abakany, opracowane jako kompozycje przestrzenne, na poły rzeźbiarskie, były przykładem nowatorskiego i oryginalnego wykorzystania tradycyjnego tworzywa.
Od lat 70. artystka wykonywała duże zespoły figuralne i prace o strukturze organicznej z tkaniny utwardzanej żywicą, a także kompozycje z drewna, metalu i kamienia, m.in. serie: Alteracje, Plecy, Tłum, Embriologia, War Games. W 1992 r. w konkursie na przedłużenie Wielkiej Osi Paryża wyróżniono projekt jej autorstwa – Architekturę arborealną – w którym przedstawiła koncepcję ekologicznego miasta.
Po 2000 roku artystka podejmowała eksperymenty z nowym tworzywem, budując z metalowych płyt kompozycje z aluzjami do świata zwierząt. Zrealizowała rzeźby plenerowe z kamienia lub metalu w Polsce oraz we Włoszech, Izraelu, Japonii i USA. Swoje prace wielokrotnie wystawiała na światowych przeglądach sztuki.
Arkadiusz Słomczyński