Do 7 kwietnia 2024 r. w Muzeum Śląskim w Katowicach prezentowana jest wystawa „Wnętrze. Tadeusz Kantor w zbiorach Muzeum Śląskiego i Cricoteki”.

Na ekspozycji przedstawiono cykl rysunków ze zbiorów Muzeum Śląskiego w Katowicach oraz obiekty przestrzenne z kolekcji Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka. Zaprezentowano przełomowe osiągnięcia tego wielkiego artysty. Wystawie nadano charakter architektonicznej instalacji, której forma jest efektem interpretacji znaczenia „wnętrza” w kontekście kształtowania i reżyserowania przestrzeni wystawienniczej, a także metaforycznie ujętego zagadnienia pracowni artysty. Można pokusić się o jeszcze szersze rozumienie odnoszące się do wyobraźni twórcy, który w drugiej połowie lat 80. XX wieku podsumował swoje dokonania, szczególnie w takich spektaklach Teatru Cricot 2, jak: Niech sczezną artyści (1984) i Nigdy tu już nie powrócę (1988).

Jak podkreśla Muzeum Śląskie, scenariusz wystawy uwzględnia charakter dzieła totalnego, realizowanego w różnych dziedzinach sztuki, a jednocześnie zachowuje syntetyczną narrację prezentującą ewolucję artystycznych idei Tadeusza Kantora.

Artystyczną biografię Tadeusza Kantora (ur. w 1915 roku w Wielopolu Skrzyńskim, zm. w 1990 roku w Krakowie) rozpoczynają projekty scenograficzne z 1943 roku, dokumentujące czas tuż po studiach w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wówczas twórca pracował nad koncepcją spektaklu Powrót Odysa, wystawionego w 1944 roku z grupą artystów Podziemnego Teatru Niezależnego. We wnętrzu ekspozycji rysunki z lat 1955–1987 sygnalizują ewolucję artystycznych idei. Szkic kurtyny do spektaklu Cyrk Kazimierza Mikulskiego (1957) wskazuje czas narodzin Teatru Cricot 2. Kolejne projekty i rysunki do spektakli W małym dworku (1961), Nadobnisie i koczkodany (1973), a także paryskiej premiery Szewców (1972) wiążą się z pracą nad przedstawieniami inspirowanymi dramatami Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Adrian Andrzejewski