Było ich czterech. Pochodzili z miasta Smorgonie. Bracia Kusewiccy okazali się nie tylko wybitnymi kantorami, ale także tenorami lirycznymi, wykonującymi repertuar operowy.

Mosze, Jakub, Simcha i Dawid Kusewiccy pochodzili z ortodoksyjnej rodziny żydowskiej, rozpoczynając karierę kantorską w Wilnie. Największym talentem śpiewaczym wykazał się Mosze (1889-1965). Swój wokal oratoryjny ćwiczył najpierw w rodzinnych Smorgoniach, a następnie w Wilnie, do którego przeniósł się jako czeladnik, by uczyć się rzemiosła.

W 1925 r. jego niezwykły talent został nagrodzony – Mosze najpierw został kantorem (jid. chazan) w wileńskiej synagodze „Sawel”, a następnie w Wielkiej Synagodze, zastępując Gerszona Sirotę, który wówczas cieszył się międzynarodową sławą. Trzy lata później otrzymał propozycję służenia swoim wokalem w Wielkiej Synagodze Templum w Warszawie. Wkrótce, wykonując także repertuar operowy, również i jego głos stał się rozpoznawalny na całym świecie. Był porównywany do Enrico Caruso. W czasie II wojny światowej przebywał w Związku Sowieckim, śpiewając m.in. w Operze Gruzińskiej w Tbilisi. Do kraju Mosze wrócił w 1946 r., jednak niebawem wyjechał do USA, gdzie kontynuował karierę śpiewaczą.

Trzej bracia Mosze nie osiągnęli tak spektakularnych sukcesów. Byli kantorami w Charkowie, Krzemieńcu, Lwowie, Łucku, Rostowie i Wilnie. Najmłodszy, Dawid (1911-1985), jako jedyny zdobył wyższe wykształcenie muzyczne, pobierając nauki w Konserwatorium Wileńskim.

Po zakończeniu II wojny światowej także Jakub i Dawid zamieszkali w USA, a Simcha osiadł w Afryce Południowej. Dawid po wojnie pełnił funkcję kantora w jednej z brooklyńskich synagog i wykładał w Żydowskim Seminarium Liturgicznym w Nowym Yorku.