Strona główna » Żydowski ruch oporu w gettach i w obozach

Żydowski ruch oporu w gettach i w obozach

przez Dignity News
Żydzi znajdujący się pod okupacją niemiecką sprzeciwiali się polityce nazistów – początkowo opór istniał tylko na płaszczyźnie społecznej i cywilnej. Wraz z rozpoczęciem Zagłady, warunki zmieniły się radykalnie. Od 1942 r. zaczęły powstawać struktury bojowe, których celem była walka z bronią w ręku z Niemcami. 

Inicjatorami koncepcji walki wręcz z przeważającymi siłami niemieckimi na terenach gett była żydowska młodzież. W tym celu od 1942 r. nawiązywano kontakty z polskimi organizacjami podziemnymi różnych orientacji politycznych, gromadzono uzbrojenie, budowano system bunkrów i szkolono członków żydowskiej konspiracji. Palącym problemem był brak broni, którą najczęściej kupowano na czarnym rynku.

Inna przeszkodą okazały się podziały światopoglądowe w łonie zbrojnej konspiracji żydowskiej. Najwyraźniej nieporozumienia dały się zauważyć w getcie warszawskim. Opóźniły one konsolidację żydowskiego podziemia. Ostatecznie tak Żydowska Organizacja Bojowa, jak też Żydowski Związek Wojskowy stanęły do walki w powstaniu w getcie warszawskim (19 kwiecień-16 maj 1943 r.) oddzielnie, bohatersko walcząc o godną śmierć i przetrwanie. Zbrojny ruch oporu powstał także w innych gettach, np. w Będzinie, Białymstoku, Częstochowie czy Krakowie. Próby oporu z użyciem broni zanotowano także przykładowo w Nieświeżu czy Tarnowie.

Swego rodzaju fenomenem okazało się wystąpienia zbrojnych grup w obozach zagłady. Wybuchły one w Treblince, Sobiborze, lecz także Auschwitz-Birkenau. W tym ostatnim bunt miał miejsce w 1944 r., gdy członkowie Sonderkommando – łącznie 663 osoby – stawili opór, podpalając krematorium nr IV w Birkenau.

Do innych form walki zbrojnej z okupantem niemieckim należał udział w partyzantce leśnej – najczęściej były to samodzielne grupy lub komunistyczne pod dowództwem sowieckim.

Może cię rówież zaintersować