Wanda Rutkiewicz, jedna z najwybitniejszych himalaistek w historii, wspięła się na szczyt Mount Everest 16 października 1978 roku o godzinie 13:45. Była to data o podwójnym znaczeniu dla Polski, gdyż tego samego dnia kardynał Karol Wojtyła został wybrany  papieżem.

Rutkiewicz nie była  pierwszą kobietą na szczycie; przed nią dokonały tego tylko dwie inne kobiety, Japonka i Chinka. Niemniej jednak, była pierwszą Europejką, która osiągnęła ten cel. Przed nią  żadnemu Polakowi nie udał się taki wyczyn.

Jej wyprawa na Everest była częścią międzynarodowej  niemiecko-francuskiej ekspedycji, prowadzonej przez dr Karla Herrligkoffera. Rutkiewicz rozpoczęła swój atak na szczyt 9 października, wyruszając z trzema innymi himalaistami. Po 6 godzinach i 15 minutach wspinaczki z obozu IV, który był zlokalizowany na Przełęczy Południowej na wysokości około 7 986 m n.p.m., osiągnęła szczyt. Ostatnie 50 metrów pokonała bez tlenu, co było wynikiem zalodzenia jej maski tlenowej.

Rutkiewicz okazała się  nie tylko wybitną wspinaczką, ale również osobą o niezwykłej determinacji i zdolnościach organizacyjnych. Anna Czerwińska, inna wybitna polska himalaistka, podkreślała, że Rutkiewicz była zawsze krok przed resztą, zarówno organizacyjnie, jak i kondycyjnie. Czerwińska dodała, że otrzymała od Rutkiewicz kartkę po tym, gdy ta  zdobyła Everest, w której Wanda napisała: „Jestem w szczęśliwym odwrocie”.

Rutkiewicz nie zajmowała się jedynie wspinaczką; była również wykształcenia inżynierem elektroniki, absolwentką Politechniki Wrocławskiej. Zanim zaczęła się wspinać, grała w siatkówkę w I lidze. Jej kariera wspinaczkowa zaczęła się na skałkach w Sokolikach, koło Jeleniej Góry, a później przeniosła się na wyższe szczyty Tatr i Alp.