145 lat temu, 4 listopada 1877 r. w Sierzchowach urodził się Tomasz Arciszewski – socjalista, konspirator, premier rządu polskiego na emigracji, który całe swoje życie poświecił walce o suwerenny byt państwa polskiego.
Wychowywany w etosie powstania styczniowego, w którym brał udział jego ojciec, wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, rozpoczynając walkę o niepodległość Polski oraz poprawę warunków socjalno-bytowych robotników. W szeregach organizacji bojowej PPS u boku Józefa Piłsudskiego, wziął udział w słynnej akcji pod Bezdanami, w której bojowcy zaatakowali rosyjski pociąg, dokonując rekwizycji ok. 200 tysięcy rubli. Zdobyte fundusze posłużyły do rozwinięcia Związku Walki Czynnej, konspiracyjnej organizacji stanowiącej zalążek Polskiej Organizacji Wojskowej, której struktury Arciszewski współtworzył w okresie 1 wojny światowej. Jednocześnie już w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, organizując oddział wywiadowczy tzw. Oddział Beków.
W przededniu odzyskania niepodległości przez Polskę, 7 listopada 1918 r. objął stanowisko ministra pracy i opieki społecznej w ramach Tymczasowego Rządu Ludowego, który pod przewodnictwem Ignacego Daszyńskiego rozpoczął działalność w Lublinie. Podczas wojny polsko-bolszewickiej zorganizował Robotniczy Komitet Obrony Warszawy i Niepodległości, prowadząc akcje dywersyjne. W okresie międzywojennym z ramienia PPS przez wiele lat pełnił funkcję posła. Będąc w kontrze do rządów sanacji, współorganizował Centrolew. Ponadto przez cały okres międzywojnia przewodniczył Robotniczemu Towarzystwu Przyjaciół Dzieci.
Po wybuchu II wojny światowej działał w konspiracji, współorganizując już we wrześniu 1939 r. Robotnicze Brygady Obrony Warszawy. W nocy z 25 na 26 lipca 1944 r. w ramach operacji „Most III” został ewakuowany do Londynu, gdzie zabiegał o pomoc walczącym powstańcom warszawskim. Wkrótce prezydent RP Władysław Raczkiewicz powierzył mu stanowisko premiera, które piastował do 26 kwietnia 1947 r.
Zmarł 20 listopada 1955 r. w Londynie, do końca pracując na rzecz ojczyzny.