Naukowcy trzech uczelni wchodzących w skład Politechnicznej Sieci Via Carpatia opracowują innowacyjne ekrany akustyczne. Do tego celu wykorzystają gigantyczne łopaty turbin wiatrowych.

Przy zachodniej granicy Polski składowane są setki olbrzymich łopat śmigieł, które praktycznie nie ulegną rozkładowi – są wykonane z materiałów kompozytowych wzmocnionych włóknem szklanym. Naukowcy trzech Politechnik – Białostockiej, Rzeszowskiej i Lubelskiej, postanowili zaproponować nowatorski sposób wykorzystania takiego „złomu”.

Cykl życia śmigła wiatrowego wynosi średnio 20–25 lat. Oznacza to, że po roku 2035 około 225 tys. ton zużytych śmigieł powinno zostać poddanych recyklingowi – mówi dr hab. inż. Mirosław Broniewicz z Katedry Konstrukcji Budowlanych i Mechaniki Budowli Politechniki Białostockiej.

Zespół naukowców tej uczelni pracuje nad projektem, którego celem jest wykorzystanie materiału kompozytowego uzyskanego ze złomowanych łopat turbin wiatrowych do budowy drogowych ekranów akustycznych.

Na rynku na razie brak efektywnych metod ponownego wykorzystania łopat. Naukowcy amerykańscy w procesie pirolizy pod wpływem wysokiej temperatury dokonują rozkładu materiału kompozytowego, oddzielając materiał organiczny od nieorganicznych włókien szklanych, uzyskując w ten sposób materiał, który spalając wykorzystuje się do wytwarzania energii, a Duńczycy zmieniają łopaty śmigieł w ławki, przystanki, wiaty dla rowerów i meble ogrodowe.

Inżynierowie z Politechniki Rzeszowskiej zaproponowali wykorzystanie łopat w mostownictwie do wykonywania elementów nośnych kładek dla pieszych. Pomysł został włączony do programu realizowanego w ramach konkursu ISKRA – budowanie międzyuczelnianych zespołów badawczych. Obejmuje on opracowanie systemów drogowych ekranów akustycznych z wykorzystaniem elementów kompozytowych śmigieł turbin wiatrowych.

Po badaniach wytrzymałościowych modelowe panele przejdą badania akustyczne. Zakończenie projektu przewidziano na koniec lipca 2025 roku.

Arkadiusz Słomczyński