Badaczka Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie pracuje nad możliwościami wykorzystania fusów z kawy jako dodatku do gliny w procesie produkcji porowatych materiałów ceramicznych o właściwościach termoizolacyjnych. 

Po odpowiednim preparowaniu, fusy wykorzystuje się m.in. jako nawóz, biodegradowalny surowiec do produkcji przemysłowej czy biopaliwo. Dr inż. Ewelina Kłosek-Wawrzyn z wydziału inżynierii materiałowej i ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie pracuje nad wykorzystaniem fusów z kawy jako ekologicznego surowca do produkcji, materiałów które będzie można wykorzystać do konstruowania bądź docieplania budynków.

Według danych International Coffee Organization na całym świecie rocznie produkuje się około 10 mln ton kawy ziarnistej. Gdyby cały roczny zbiór zmielić i przyrządzić z niego napój, pozostanie po tym procesie masa fusów. Odpad ten nie jest neutralny dla środowiska, bo podczas składowania na wysypiskach śmieci emituje metan, który jest jednym z gazów uczestniczących w procesie cieplarnianym. 

Pomysł wykorzystania odpadów po parzeniu kawy jako dodatku do gliny przy produkcji porowatych materiałów ceramicznych, nie jest nowy. Wyzwanie dla inżynierów stanowi natomiast taka optymalizacja procesu, aby uzyskać materiał posiadający pożądane parametry termoizolacyjne, który jednocześnie będzie spełniał standardy w zakresie odporności mechanicznej. Materiały wykorzystywane w budownictwie muszą przenosić bardzo duże naprężenia, natomiast dodanie do gliny zbyt dużej ilości materiałów wypalających się osłabia ich odporność.

Dr inż. Kłosek-Wawrzyn swoje badania prowadzi wraz ze współpracownikami z Katedry Technologii Materiałów Budowlanych w warunkach w laboratoryjnych, gdzie preparuje próbki materiałów ceramicznych, dobierając różne proporcje poryzatora w postaci fusów z kawy. Następnie przygotowane próbki poddawane są szczegółowej analizie.

Obecnie wytwarzane materiały budowlane mają zdaniem krakowskiej badaczki zbyt wysokie parametry wytrzymałościowe, co przekłada się na mniejsze właściwości termoizolacyjne. 

– W moim materiale chcę znaleźć optimum pomiędzy właściwościami termoizolacyjnymi a wytrzymałością. Natomiast nie stawiam na konstrukcje wysokie, tylko jedno- i dwukondygnacyjne, gdzie wytrzymałość materiału nie musi być aż tak bardzo duża, przez co może on mieć wyższą porowatość, a co za tym idzie lepsze właściwości termoizolacyjne – tłumaczy dr inż. Kłosek-Wawrzyn. 

Arkadiusz Słomczyński