Opracowanie modelu miasta odpornego na stres spowodowany pandemią na podstawie doświadczeń wynikających z Covid-19 jest głównym celem projektu realizowanego przez naukowców z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu i Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

Opracowanie skutecznych środków łagodzenia skutków i radzenia sobie ze stresem wynikającym z pandemii uznać należy za priorytet. Jest to tym bardziej istotne, że podwyższony poziom stresu wynikający z pandemii prawdopodobnie będzie trwał nawet po ustąpieniu zagrożenia wirusem – uważa prof. Lidia Mierzejewska z Wydziału Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM.

Projekt, którym kieruje prof. Mierzejewska, ma charakter interdyscyplinarny i jest realizowany przez zespół naukowców, którzy są specjalistami z zakresu geografii społeczno–ekonomicznej, gospodarki przestrzennej, urbanistyki i architektury, a także z zakresu neurobiologii, fizjologii i psychologii.

Polscy naukowcy w swoim projekcie traktują miasto jako złożony, dynamiczny system, funkcjonujący na wzór żywego organizmu, którego głównym celem jest rozwój i wykształcenie odporności.

Model miasta odpornego na stres ma opierać się na następujących filarach: zaproponowanie sposobów radzenia sobie przez miasta i ich mieszkańców ze stresem spowodowanym pandemią (coping strategies) poprzez łagodzenie niekorzystnych skutków pandemii dla miast (mitigation), zmniejszenie podatności systemu miasta na stres spowodowany pandemią, tworząc mieszkańcom zdrowe, bezpieczne warunki życia i obsługi (re-constructing), dopasowanie struktury miasta do potrzeb i oczekiwań mieszkańców (governance), a przez to uzdrowienie (recovery) i uodpornienie miasta (city resilience) na niekorzystne skutki obecnej i przyszłych pandemii.

Adrian Andrzejewski